Kalau Mahu Menegur Sesuatu, Sila Tegur Dengan Berhemah, Tidak Perlu Bermulut Longkang.

Salam semua.

Untuk pengetahuan semua, aku belum ada kesempatan menulis bab baru novel lagi.

Ketawa semua, aku memang kepenatan.

Muka penat dan rasa diri cukup bangang.

Aku jujurnya menyukai dan menghormati manusia-manusia yang menegur dengan niat yang baik. Penuh hemah ayat disusun sehingga yang mendengar boleh menjadi lebut hati dan ketawa senang dengan teguran yang diberikan. Niat lebih kepada mendidik, bukan mahu memalukan.

Manusia yang cuba memakai topeng kebaikan tapi bermulut tidak berhemah memang akan buat aku rasa mual yang teramat sangat. Sungguh, itu memang buat aku bosan. Kalau kamu mahu mengajak ke arah kebaikan, masih banyak cara yang boleh digunakan. Bukan dengan menghinakan kejadian.

Contoh : 

A : Awak nak saya belikan awak tudung?

B : Kenapa kata begitu?

A : Sebab menutup aurat itu wajib, awak togel kepala macm ni, mati awak masuk neraka terus.

B : (diam)

Aku rasa A boleh gunakan cara yang lebih berhemah untuk menegur. Bukan apa, kalaulah B ada niat untuk memakai tudung, mungkin niat dia akan terkubur begitu sahaja bila mendengarkan teguran yang begitu.

Contoh :

C : Nanti lepas ini saya bagi awak duit.

D : Kenapa?

C : Seluar awak ketat, melekat, macam tiada duit beli seluar yang longgar sedikit.

D : (diam)

Memang, boleh sarkastik, tetapi perlu tengok keadaan dan kesesuaian. Kalau kamu sudah rapat dengan orang itu, terserah mahu menyatakan sedemikian. Tetapi bila kamu baru berjumpa sekali, dua, tegurlah dengan berhemah. Kenal dahulu hati budi sebelum menerjah bagai kamu sudah kekal begitu lama.

Nota kaki:

Kepenatan sehingga tidak mampu mencerna apa lagi. Aku rindukan seseorang. Tidak, aku rindukan ramai manusia dalam hidup aku. Mereka yang mempunyai nilai signifikan dalam hidup aku.

Zara : Akan menulis mengenai pengalaman aku di kem perkhemahan. Mungkin.

[Halaman Peminat] [Kumpulan Pembaca] [Bab 01] [Bab 02] [Bab 03] [Bab 04] [Bab 05] [Bab 06] [Bab 07] [Bab 08] [Bab 09] [Bab 10] [Bab 11]